بررسـی سودمنـدی افزاینـده‌ پایداری تفـاضلی مختص شرکـت بر توان پیش‌بینی کنندگی مدل‌های مقطعی پیش‌بینی سود

در اکثر پژوهش‌های پیشین، پایداری تفاضلی اجزای سود با استفاده از رویکرد مقطعی برآورد شده است. فرض اصلی در رویکرد مقطعی، برابر بودن پایداری تفاضلی اقلام تعهدی و جریان‌های نقدی عملیاتی در تمامی شرکت‌ها است، درحالی‌که پایداری تفاضلی اجزای سود پدیده‌ای مختص به شرکت است. هدف از این پژوهش بررسی سودمندی افزاینده‌ پایداری تفاضلی اجزای سود مختص شرکت بر توان پیش‌بینی کنندگی مدل‌های مقطعی پیش‌بینی سود است. بدین منظور چهار مدل مقطعی پیش‌بینی سود شامل مدل اسلوان (1996)، مدل هو و همکاران (2012)، مدل سو (2013) و مدل لی و موهنرام (2014) مورد استفاده قرار گرفته است. به‌منظور آزمون فرضیه‌ها، داده‌های 165 شرکت از شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی قلمرو زمانی 1380 تا 1396 به روش حذف سیستماتیک انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه‌ها از رگرسیون چندگانه و آزمون وونگ استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که پایداری تفاضلی اجزای سود مختص شرکت، منجر به افزایش توان پیش‌بینی کنندگی مدل‌های‌ مقطعی پیش‌بینی سود می‌گردد. این یافته‌ها حاکی از آن است که معیارهای پایداری تفاضلی مختص به شرکت حاوی اطلاعات مفیدی برای پیش‌بینی سود هستند.